"Hungry? Great! Here's a knuckle sandwich!"

"Yeah, well...I used to be able to make the ground shake.
You gotta learn to change with the times."

Wyobraź sobie historię rodem z filmu o małych chłopcach, którzy lata swojej młodości, dzieciństwa, czy takie tam, spędził w domu dziecka. Dokładnie w tym samym, w którym to lata temu swoje słodkie, czerwone oczka wypłakiwał Scotty Summers. Biedactwo...

Ale wracając do historii- był sobie chłopak imieniem Julio. Julio Esteban Richter dokładniej mówiąc. Jego mamusia zginęła, kiedy jeszcze nie potrafił sklecić żadnego słowa, ojciec zaś... Tia... Prawdę mówiąc Julio na oczy go nie widział. Ani w wersji dwudziesto trzy letniego mężczyzny, którym obecnie jest, ani nigdy wcześniej. Wie o nim tyle, że był jakimś meksykańskim handlarzem broni. W końcu dał się zabić.

Urodził się w Guadalajarze, w Meksyku, gdzieś pod koniec lipca, czy może na początku sierpnia. Sam nie jest pewien, a papierkowa robota to nie jest coś, co go w życiu kręci. W sumie niewiele jest takich rzeczy, ale nie na to pora ani czas. Teraz chodzi o to, jak słodki Julio stał się Rickiem, czy może Rictorem.

Kiedy pierwszy raz obudził się w nim czynnik X, niemal zniszczył całe miasto. Miał dwanaście lat, był śmiertelnie przerażony, a na dodatek po piętach chodzili mu ludzie w zielonych skafandrach.  The Right mili państwo, The Right... Małe pranie mózgu, odrobina bólu...

Ale to było kiedyś. Teraz jest zupełnie podobnie.

Wygląda jak wielu innych takich jak on. Jak tysiące mężczyzn z Meksyku. Ciemne oczy, ciemne włosy, muśnięta słońce skóra- wszystko to, co można zobaczyć w tylu wersjach, że człowiek się zwyczajnie znudzi. Jak część z nich lubi nosić dwudniowy zarost, jakoś niespecjalnie śpieszy mu się do fryzjera, wypija litry kawy każdego ranka...

Szczery, rażąco biały uśmiech, to jego wizytówka. Do tego w komplecie można dostać sarkazm i ironię, wraz z siedmioma różnymi minami typu „No, co ty nie powiesz?!” lub „ Tak, opowiedz mi o życiu seksualnym mrówek...”. Raczej mało go obchodzi to, co dzieje się wokół niego, w związku z całą tą wojną, różowymi króliczkami i latającymi świnkami. Świat jest piękny, kolorowy, a on jest ślicznym jednorożcem, prawda?

Za fasadą tego dość radosnego młodego mężczyzny kryje się ktoś, kto zarabia na cudzej krzywdzie, stojąc lewą nogą po jednej stronie barykady, prawą po drugiej. Nie zabija, nie jest najemnikiem, ani też nie stoi jak słup, patrząc jak kogoś krzywdzą. Szuka zaginionych dzieci, śledzi niewiernych małżonków.. Bawi się w detektywa i łowcę przygód. I jeszcze mu za to płacą! Sprzedaje informacje, żongluje danymi, czasem wpada to tu to tam, dzieląc się tym, co ma tak, by wszyscy wyszli z tego cało. Wolałby, żeby wojna ucichła bez żadnych niepotrzebnych strat.

Po burzy zawsze wychodzi słońce.

"Women who eventually decided they were lesbians, had involvements with men that they ultimately considered unfulfilling."

Dawniej jego serce skręcało w obie strony, bynajmniej tak mu się wydawało, aczkolwiek w życiu człowieka przychodzą takie czasy, że coś się zmienia i nic już nie jest takie samo. Nadchodzą zmiany, cienie wychodzą z ciemnych uliczek i nagle... Jest się zupełnie kimś innym niż się sądziło.

Jest sobą i nie wstydzi się tego. Oczywiście nie bawi się w żadne manifesty, nie wydaje horrendalnych kwot ( których nawiasem mówiąc nie ma) na ciuchy, nie używa kosmetyków i wyrażenia „ O Boże!”. Zamiast tego woli postrzelać na strzelnicy, pobawić się na macie z godnym przeciwnikiem w kotka i myszkę, poprzewracać kilka palików na placykach z serii „ Nauka Prawa Jazdy”, ku rozpaczy kursantów... Typ wrażliwego żartownisia, można by powiedzieć.

Nie możesz go znaleźć, a dane twierdzą, że ktoś taki jak Richter nie istnieje? Poszukaj Joaquina „Jake’a” Murietta.  Prześlizguje się między tymi nazwiskami tak płynnie, że czasami zastanawia się, który z panów jest tym prawdziwym. Dom? Mieszkanie? Zameldowany jest w pewnej ruderze, która robi mu również za biuro, ale cóż... Za często go tam nie zastaniesz. Szlaja się po mieście zapewne. NY, of course.

Niewielkie uzależnienie względem papierosów, tequili, dużych aut i wiśni jakoś mu nie przeszkadza. Co innego z magiczną zdolnością do gubienia kluczy i zadawania tysiąca bezsensownych pytań, którymi dobija swoich znajomych, pracodawców i kupców.

"Not that I have any problem with it myself"

A skoro już o tak zwanych Abilities mowa, to może by się tak pochwalić?

Julio potrafi robić świetną kawę. Naprawdę. Dajcie mu w łapki ekspres, porządne ziarna, odrobinę mleka i pokaże wam magię. Może, dlatego w czasach kryzysu dorabia sobie w tej niewielkiej kawiarni na rogu 57 ST i 5 AV? Kto go tam wie?

Jako dziecko często wpadał w panikę, ale teraz jest mistrzem opanowania. Odcięło Ci nogę? Rictor popatrzy na Ciebie jak na mebel i EWENTUALNIE poda Ci chusteczkę. Jak nie będziesz patrzeć to zadzwoni na pogotowie, w razie potrzeby zrobi sztuczne oddychanie, ale po jego minie nie zauważyłbyś, że w myślach powtarza wyłącznie cenzurowane słowa. Drukowanymi literami dodajmy.

Tańczy. Lubicie mężczyzn, którzy potrafią poruszyć bioderkami? Więc wymiękną wam kolana. Taniec był dla niego sposobem na odpoczynek od tego, co dzieje się w tak zwanym świecie. Zatracenie się w muzyce, ruchach pozwalało mu zapomnieć o tym, że ma kartotekę grubości nie jednej historycznej książki, jego ojca zamordował niezadowolony klient zanim zdążyli sobie, co nie, co wyjaśnić, a w kuchni brakuje kawy i cukru. Apokalipsa.

"I don't like you. I don't trust you. But maybe... just maybe...

I'm beginning to respect you."

No, ale co ten chłopaczyna potrafi tak naprawdę?

Niewiele, jeżeli mam być szczera. Potrafi się bić. To na pewno. Łapka w łapkę, rozkwasi nos każdemu, kto stanie mu na drodze, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Jego paluszki nadają się też do komputerowej roboty, czy karabinowego biegu na sto metrów ze strzelaniem do celu. I potrafi nawet bombę po domowemu sklecić... Widać coś po tatusiu ma.

Ma zadatki na mutanta klasy omega, jednak do tego potrzebny by był jakiś wstrząs, który nakierowałby jego zdolności na wyższy level. Jego ciało generuje wibracje oraz fale sejsmiczne, które, póki co, przekazuje na inne przedmioty za pomocą rąk. Potrafi zniszczyć, nadkruszyć, przesunąć czy doprowadzić do wybuchu danego przedmiotu, lub też spowodować trzęsienie ziemi- wszystko to zależne od jego woli. Posiada też niezwykłe połączenie z Ziemią, przez co jest wstanie wyczuć nadchodzące trzęsienie ziemi czy wybuch wulkanu. Prócz tego w walce w ręcz wspomaga się kamiennymi rękawicami, które tworzy nawet z odrobiny piasku.

"It's okay. Whatever happened, it's gonna be fine. No worries."

A miało być niewiele....

Ale jest zwykłym facetem. Takim, jak tysiące innych. Z tym samym sianem w głowie, papierosem w ustach i zielonym kamyczkiem w dłoni...

 *†*†*

Mogę się wręcz założyć, że Julio nie kojarzy nikt. Ludzie raczej nie zaczytują się w X-force czy może New Mutants. O X- terminators nie wspomnę.

Przyznaję się bez bicia, że odrobinkę zmieniłam historię Rica, dokładnie chodzi o to, że nie znał ojca, wycięłam drobinkę marysienizmu z jego okropnego dzieciństwa ( Purple Men itp.), ale kto się pokapuje? Zapewne nikt... Ciekawych historii tego wkurzającego pana detektywa zapraszam do odwiedzenia wszelakich encyklopedii marvelowskiej wiedzy – w sumie to nawet jest, o czym czytać, jeżeli mam być szczera:)

                Buźki użyczył Diego Luna, odnaleziony dzięki dobroci Google. Cytaty z wszelakich wystąpień Richtera w universum Marvela.