Wiesz dlaczego śnieg jest biały? Bo dawno zapomniał już jakiego był koloru.

"- Opowiem Ci pewną historię, która nie kończy się za szczęśliwie. Tak naprawdę, żadna bajka nie kończy się szczęśliwie. Zawsze na końcu i początku jest samotność, śmierć. Ale każdy ma swoja historię. Ciekawą, mroczna, szczęśliwa i tak dalej. Pytanie tylko, czy chcesz poznać bohatera tego królestwa, które płonie. Pytanie, czy chcesz poznać wilka, który ciągle ucieka.- W Tym momencie zaśmiał się i przeczesał niechlujnie włosy, smukłymi palcami.- Wiesz, to całkiem ciekawa postać, ciekawe zjawisko. Warto je poznać. I postaw kolejne pytanie - Czy jesteś na to gotowy? A może jeszcze się boisz?"

Może o nastolatku nie wiele wiadomo, sam też wiele nie wie, ale stara się zapamiętać każdą uzyskaną informację jak najlepiej, a nie wyrzucić gdzieś jak zbędne opakowanie po papierosach, które już zdążył wypalić. Sam chłopak, po tym ile się dowiedział, śmie się nazywać Leonardo Dante. Strzeż się jednak, bo zwykł też podawać fałszywe imiona i nazwiska, ale czego się dziwić po uchodźcy, kimś kto tak dobrze, wybitnie wręcz ukrywa się przed wszystkimi, specjalizując się w robieniu mrożonej kawy, w Stark Industries? Nie martw się, na sam koniec i tak rzuci zwyczajowe : "Po prostu Snow. Mów mi Snow." .

Dlaczego Snow, chciałbyś zapewne wiedzieć. Musisz poczekać. Nie wszystkie informacje dostaje od razu. Cierpliwości.

W końcu dziewiętnastolatek w NY mieszka już sporo czasu, a za swoim szczęściem przepada, bo na razie jeszcze nikomu, a przynajmniej nikomu kto mógłby mu zaszkodzić, pod nogi nie wpadł. Nie wpadł także na nikogo z Londynu, przed kim uciekał już w wieku dwunastu lat, aż znalazł się w Stanach Zjednoczonych w wieku czternastu, a co się z nim działo przez te dwa lata chciałby wiedzieć sam. Choć nie chciałby wiedzieć skąd u niego pojawiła się ta moc, niezwykły dar jaki posiada.

Bo kto by chciał w jego przypadku wiedzieć, skąd to się u niego wzięło, skoro poza sobą i znajomymi, nie posiada nikogo, a nawet w Instytucie nie potrafili tego stwierdzić?

"- A wiesz jak on wygląda? jak go sobie wyobrażasz? Co już o nim myślisz, wiedząc, ze ten ucieka? Zagadka, pytanie, zagadka, pytanie...- Zaczął nucić, obserwując Cię uważnie.- Ciekawa gra, nie sądzisz? Wyobraźnia. Nadal sądzisz, że jesteś gotowy? Nadal sądzisz, że sprostasz tej bajce, bez tandetnego "...żyli długo i szczęśliwie" oraz tego całego bla bla bla ? "

Wtapiając się w tło, w otoczenie jakie kreuje sobie społeczność w 2020 roku, nie za bardzo przejmuje się tym, co właściwie dzieje się wokół niego, choć można powiedzieć, że do połowy, świat przysłania mu ciemna burza gęstych włosów. Brunet, patrzy na to wszystko ciemnymi, brązowymi tęczówkami o barwie gorzkiej czekolady, a tylko na tej lewej da się wychwycić biały refleks, jakby trzy przecinające się ze sobą nitki. Usadzone są one na twarzy, którą wyścielono bladym,ale ciepłym odcieniem, który nie do końca pozwala odkryć jego pochodzenie. Postura może nie pozorna, ale rozciągająca się w górę, na wysokość dwóch metrów, pozbawionych tych osiemnastu centymetrów (182cm.). Swoje ciało, nie do końca bogato zaopatrzone w mięśnie,ale nie do końca ich pozbawione kryje pod nieco zbyt luźnymi koszulkami, na które przeważnie zakłada szare bluzy, czy skórzaną kurtkę. Nogi zwykle okryte ciemnymi Levisami, a stopy schowane w butach za kostkę, które prawie zawsze są zielonymi conversami. Sentymentalnie, bo są one pamiątką, po niewielkim etapie w jego życiu, można by powiedzieć podrozdziale tematu jego mocy, jaki przeżył w Instytucie.

Najbardziej charakterystycznym tatuażem Snow'a jest jaskółka wytatuowana na jego prawej, zewnętrznej części dłoni, który zmyślnie ukrywa pod rękawiczką bez palców.

Wygląd Leo zmienia się jednak w trakcie korzystania z mocy. W prawdzie panuje nad tym i nie ma to w sobie aż tak drastycznych skutków, kiedy to uczył się panować nad żywiołem, jaki zakorzenił się w jego genotypie. Użytkownikowi z czasem bieleją włosy, od samych końcówek, z wydłużaniem czasu korzystania, aż po same cebulki, a tęczówki, z ciemnych, tracą barwę, pozbawiając mutanta zdolności widzenia. Na szczęście te, jak w przypadku czupryny nie pokrywają się odłamkami lodu.

No może nie do końca. Na szczęście nie są to skutki trwałe. Wszystko po niewielkim upływie czasu wraca do normy.

Chłopak widzi tylko ciepło, zarysy postaci, wybitnie w niewyraźne, w porównaniu do wszystkiego co z wodą w czystej postaci, lodem i śniegiem ma coś wspólnego.

Domyślacie sie już pewnie jaka jest moc tego młodzieńca, prawda?

Ja wam w głowie nie czytam, nie, to jego moc też nie jest,ale i tak pozostawiono mi przedstawić jego zdolności, więc nie martwcie sie, zaraz to zrobię.

" - A może zastanawiałeś się kiedyś jak to jest z takim bohaterem? Czemu ucieka? Czemu jest jaki jest, co sobie tam w środku myśli...- Mówił cicho, niemalże melodyjnie, cały czas patrząc Ci prosto w oczy.- Bo widzisz, każdy bohater ma to indywidualne, niepowtarzalne, wyjątkowe coś. I właśnie to coś, tak, ta jedna mała rzecz, jaką wychwycisz, decyduje o tym, kim i jaki dla Ciebie jest. Ale musisz mieć odwagę, króliczku. Musisz mieć siłę, by biec za nim, za uciekającym wilkiem.- Zaśmieje się, kręcąc głową.- Ale mówiłem serio. Biegnij, biegnij, króliczku! Biegnij.... "



Pierw jednak powinno was zainteresować jaki jest użytkownik, sam nastolatek i Londyńczyk podajacy się za tutejszego, bo w końcu o jego teczkę bardzo trudno.

Trudny do rozgryzienia osobnik, może i pozwoli Tobie podejść do siebie, porozmawiać, czasem i sam zaczepi,ale będzie bezgranicznie czujny. Nie, nie da po sobie tego poznać. Odwagi mu nie brak, jak i lojalności, jeśli znajdzie w Tobie sprzymierzeńca, nie wroga. Wtedy, zrobi wszystko, by się Ciebie pozbyć, lub samemu zniknąć, by już więcej Ciebie nie spotkać.

Miły, przyjazny, uczciwy, zabawny.

Lekkomyślny, odważny, wredny.

Szukający zwady tam gdzie nie trzeba, podchodzący do zwierzyny jako jedna z nich, by w niespodziewanym momencie zmienić się w drapieżnika. Wiele się w nim zmieniło na przestrzeni lat, kiedy z uciekającego chłopczyka stał się mężczyzną.
Poważny też potrafi być,ale szkoda mu na to czasu. Inaczej jednak jest jeżeli pyta się go o przeszłość. Wtedy lepiej go nie denerwować, ani nie podpuszczać, bo może być z rozmówcą krucho, jak z lodowym kryształem.
Zwłaszcza, że czasem, zdarzy mu się stracić panowanie nad mocą.

"- A co by było, gdyby "ten dobry" był narkomanem, palił,pił hektolitry alkoholu, a "ten zły" siedział w kolorowym pokoju, bawiąc się kucykami? Zastanawiałeś się kiedyś, jak to jest, króliczku? Spytałeś kiedyś bohatera, jak się czuje w swojej roli i z tym co przeżył? Zastanów się. I zbierz odwagę. Bo to koniec...- Westchnął, obracając w dłoniach mikrofon, na chwilę odwracając wzrok.- Zapaliłbym. Teraz jak mnie oceniasz? Bo wiesz, jeszcze tutaj jestem i mam zamiar Cię pomęczyć, biedny króliczku.- Zaśmiał się.- Biegnij. Biegnij. Króliczku, do końca...- No i na sam koniec, zadam pytanie. Skoro już trochę znasz bohatera, trochę go króliczku znasz, to może powiesz mi coś sam...- Westchnął, pokładając się na swoim fotelu z rozbawieniem. Niestety, króliczku, jesteś marnym rozmówcą.- A wiesz, że ten uciekający stworek, też wie co to uczucia, przyzwyczajenia, potrzeby? Tak, to też człowiek! No co Ty nie powiesz... Daj mi więcej, więcej, aż do samego końca, który właśnie nadchodzi. Żegnaj, króliczku. Biegnij..."

 Na sam koniec, choć może kłócić się to będzie z jego naturą, zdradzi wam swoją tajemnicę. Snow panuje nad śniegiem. Tworzy go bezpośrednio, zarówno jak lód, choć wykorzystuje i do tego wodę, którą może kierować bez ograniczeń, pod warunkiem, że ją przymrozi. Nadal pamięta kilka cennych sztuczek, nadal ma kilka asów w rękawie, które są jedyna nauką, jaką udało mu się wyciągnąć z błędów przeszłości. Lodowe figury, przedmioty... nie są dla niego problemem.

Ale niestety do żadnej burzy śnieżnej, na przestrzeni ostatnich zim i nie tylko się nie przyzna.

Co chciałbyś jeszcze o nim wiedzieć? Ma kilka nawyków, ale dwa z nich są najważniejsze i jeśli już go widziałeś, bo z pewnością znasz go z widzenia, to wiesz, że mutant, nie zacznie dnia, bez Marlboro w ustach, a dnia nie zakończy nim nie umieści wpisu w dzienniku, który przyszło mu prowadzić w samotności. Zawsze ze słuchawkami na szyi, bądź w uszach, pogrążony w rozmaitych nutach, czasem tworzący na elektryku, w zaciszu kawalerki, którą już by się nie chwalił. Pomijając strych, ale cii...

Więcej tajemnic zdradzi Ci on sam.

Bo nadal nie wiadomo po kogo stronie stoi mutant.

Leo "Snow" Dante.

___7.08.2012___

Witam, kłaniam się.

W razie potrzeby pozostawię kontakt.
Wątki wątkami, jest z nimi jak jest, ale staram się, a jak nie to mnie gonić, a na bank ruski, jak to mówi szanowny pan od EDB, to się postaram bardziej :>

GG:38372002.