He held up his hammer high and called Odin for a sign.

en

T H O R    O D I N S O N

asgardczyk | członek Avengers | bóg piorunów

to

D z i e c i ń s t w o
Przez okno pokoju przedostawały się pierwsze promienie słońca, padając na twarz Thora. Przeturlał się kawałek dalej, by uniknąć ich nachalnego sposobu na budzenie go wczesnym rankiem. Jednak wiedział, że skoro słońce już wstało on też nie powinien zwlekać. Wysunął się z łóżka i przeciągnął, głośno przy tym ziewając. Na łóżku obok leżała dziesięciolatka o brązowych włosach, rozłożone niczym wachlarz na śnieżnobiałej pościeli. Miała niezwykły typ urody, oczy koloru najprawdziwszego bursztynu o migdałowym kształcie, a o rysach jej twarzy mogliby rozpisywać się najlepsi midgardcy pisarze. Włosów zapewne zazdrościła jej niejedna asgardcka nastolatka, były jak promyk słońca w krainie cienia. Prawdziwego asgardczyka można było poznać po włosach koloru pszenicy, a tylko jedna dziewczynka mogła pochwalić się ciemnobrązowymi puklami. Kto by pomyślał, że zawdzięczała to rozkapryszonemu i wiecznie zazdrosnemu dzieciakowi? Thor zakradł się do jej łóżka i złapał ją za okryte zielonym płótnem ramię.
- Sif! Wstawaj, dzisiaj wielki dzień. - powiedział trochę głośniej niż to było konieczne. Dziewczyna od razu otworzyła oczy, starając się, by nie zamknęły się z powrotem. Popatrzyła na chłopca stojącego nad nią. Pierwsze na co zwróciła uwagę to oczy koloru lapis-lazuli, które tak uważnie jej się przyglądały. Zaczęła zastanawiać się jaki to wielki dzień Thor miał na myśli. Skupiła się ze wszystkich sił, jednak uroda chłopca ją rozpraszała. Jego ostre, lekko kanciaste rysy twarzy i blond szczecina, która wiecznie wchodziła mu w oczy.
- Twoje urodziny. - mruknęła w końcu zrezygnowana. Z trudem odparła od siebie myśl ponownego zamknięcia oczu i ominięcia całego, dzisiejszego zamieszania.
- Nie rób takiej miny. Nie zawsze kończy się jedenaście lat. - powiedział aż nadto rozemocjonowany. Odskoczył od jej łóżka w kierunku swojego i zgrabnymi ruchami złożył pościel. Sif skierowała rozespane spojrzenie w stronę trzeciego łóżka. Było puste i to od kilku godzin zapewne. Chłopiec od czarnych włosach zawsze wstawał wcześniej i uciekał z pokoju. Pewnie bał się, że w czasie snu Sif może mu coś zrobić, bo to właśnie ten rozkapryszony chłopiec spowodował, że straciła swoje piękne włosy i była zmuszona zastąpić je tymi brązowymi. Jednak ona była mądrzejsza i ograniczała się tylko do upokarzania go na porannych treningach. Poprawiła swoje łóżko i przy wyjściu poczekała na Thora, który kilkakrotnie poprawiał poduszki, by całość wyglądała równie idealnie jak łóżko Sif i to Lokiego. Kiedy już uzyskał oczekiwany efekt uśmiechnął się szeroko i dołączył do przyjaciółki. Idąc korytarzem przyjmował życzenia urodzinowe od wszystkich mieszkańców. Grzecznie dziękował, szczerząc się na dowód wdzięczności.
- Wszystkiego najlepszego, braciszku. - usłyszał za sobą zgryźliwy głos Lokiego. Jego uśmiech tak bardzo przypominał grymas rekina, że wzdrygnął się mimowolnie. Thor kiwnął głową i podziękował z takim samym, sztucznym wyrazem wdzięczności jakim obdarzył większość dzisiaj spotkanych.

tre

T e r a ź n i e j s z o ś ć
Poranki w Midgardzie nie należało do tak łatwych i przyjemnych jak te, które przeżywał w dzieciństwie. Wczoraj ratował świat, dzisiaj zapewne też będzie. Stał na dachu siedziby Avengers, podziwiając wschód słońca, czekając aż ukarze się w całej krasie. Trwało to długo, ale Thor już dawno przestał zwracać na to uwagę. Czas dla niego nie istniał, był czymś, co skłaniało śmiertelników do wielu wyrzeczeń, spowodowanych właśnie jego brakiem. Znużony chwycił młot w rękę i uniósł go wysoko.
- No to lecimy. - mruknął sam do siebie. Mjolnir uniósł go w górę, po chwili jednak wyrównał lot i pruł nad budynkami miast. Czerwony materiał trzepotał i owijał się wokół jego kostek. Zastanawiał się, gdzie ma polecieć, jednak nic nie przychodziło mu do głowy. Robił kółeczka wokół Nowego Jorku zadowolony z kilkunastu zachwyconych spojrzeń, młodych kobiet skierowanych w jego stronę. Raz po raz zagarniał włosy za ucho, obniżając przy tym lot, nasłuchując pomruków pełnych radości. Jeszcze tylko brakowało, żeby ukłonił się nisko po przedstawieniu. Jednak tego nie zrobił i nagle poszybował w górę, wracając na dach siedziby Avengers. Wskoczył na murek i usiadł na nim, podrzucając zwinnie młotem. Dopadło go dziwne uczucie, niby rozczarowanie połączone z samotnością. No tak, dzisiaj pierwszy raz od wieków spędzał wielki dzień samotnie. Nad Nowym Jorkiem pojawiła się błyskawica, mimo słonecznego poranka jaki dziś towarzyszył mieszkańcom miasta.
- Wszystkiego najlepszego, braciszku. - mruknął pod nosem, naśladując ten zgryźliwy ton jaki przybierał Loki. Pierwszy raz od dawna zatęsknił za rekinim uśmiechem.

RELATIONS | STORIES | OTHERS

AKTUALNIE: Thor czeka na kolejną nawalankę, by móc sprać kilka mutanckich tyłków. W wolnych chwilach stara się czynnie udzielać w życie swojego potomka, do którego Pani Scarlett Kastner nie za bardzo pozwala się zbliżać, że niby Odinson jest niedelikatny i impulsywny. Dobre sobie.

______________________________

Z karty dumna nie jestem, ale podziwiam jeśli ktoś dotrwał do końca. Wita Was autorka Thora i prosi o wyrozumiałość, bo to pierwszy raz, gdy wciela się w faceta z wielkim młotem. Za błędy popełnione w tekście ogromnie przepraszam i postaram się je w najbliższym czasie poprawić. Na wątki jak zawsze chętna, powiązania także. Na zdjęciu Chris Hemsworth, cytaty zaczerpnięte od zespołu Therion.

W razie nagłej potrzeby, lub po prostu chęci skontaktowania się podaję swój numer gadu-gadu: 1924147