"Don't bother to thank me or anything."

Life is short... and it doesn't matter how good your grades are -- or how many hours you put in at the soup kitchen... you're not safe. Bad things happen. Things you can't control. Things that have nothing to do with you. And they will destroy you if you let them. Or you can try to learn from them... so that next time, you'll be prepared. So that -- even if you never feel safe again -- you can do your best to make sure that what happned to you never happens to anyone else. And if you're very lucky... you won't have to do it alone.

 

Katherine Elizabeth Bishop

Hawkeye

*

Strach. Cecha zakorzeniona w naszych organizmach, silnie powiązana z instynktem przetrwania. Uczucie, które w sytuacji realnego zagrożenia życia zaczyna decydować za nas, jak się zachowamy, co zrobimy. Czy uda nam się wygrać, przeżyć, to już zależy tylko od nas. Strach powoduje, że czujemy się zmotywowany do działania. Nie tylko w chwili owego zagrożenia, ale także jakiś czas po nim. Determinacja często sprawia, że dostrzegamy swoje błędy i chcemy je usilnie naprawić. Tak właśnie stało się w przypadku Kate. Jako młoda osoba została zaatakowana w Central Parku, miejscu które było dla niej nowojorską ostoją bezpieczeństwa. Nie potrafiła pogodzić się z faktem, że swoje dalsze życie zawdzięcza losowi. Zaczęła więc działać. Zaczęła trenować i nie było to proste. Dalej nie jest. Człowiek nigdy przecież nie przestaje się uczyć, ale nie jedna osoba na miejscu Kate już dawno stwierdziłaby, że pewnych granic się nie przekracza.

***

Kate zawsze była ambitna, jako dziecko bogatego przedsiębiorcy musiała spełniać pewne wymagania, jakie przed małą dziewczynką stawiał wielki świat dorosłych. Jako córka typowego snoba, musiała uprawiać jakiś snobistyczny sport i padło na szermierkę, która wydawała się dość ekskluzywna w oczach współpracowników jej ojca. Oczywiście jakiś tam sport to za mało, więc po pewnym czasie doszła do tego nauka w szkole muzycznej. Dzięki temu Kate potrafi dziś grać na wiolonczeli, co jest niebywale przydatną umiejętnością. Co się stało, że Bishop została Hawkeye?

Nie była to noc, można powiedzieć raczej, że dość późny wieczór. Taka pora, gdy ludzie na ostatni dzwonek wracają do domu zanim na ulicę wyjdzie hołota z miejscowych klubów i barów. No i Bishop właśnie tam była. Szła przez Central Park, miejsce które zawsze kojarzyło jej się raczej z jakimś spokojem, bezpieczeństwem, rozrywką i letnimi bankietami ojca. Z pewnością nie sądziła, że może jej się coś stać. Tym bardziej nie spodziewała się, że zostanie napadnięta. Sprawa nie zakończyła się niczym strasznym. Pozostało kilka siniaków, rozcięta warga i konieczność zablokowania tymczasowo dwóch kont bankowych oraz jednej karty debetowej. Straty finansowe miały się nijak do tych moralnych, które sprawiły, że Kate zaczęła zupełnie inaczej myśleć o swoim życiu. Nigdy wcześniej nie była na siebie tak wściekła, za własną słabość i bezradność w tamtej sytuacji. Jak już mówiłam wcześniej, ambitna była z niej bestia. Poza tym zawsze stawiała na niezależność i parę innych cech, które dodatkowo podburzyły fundamenty jej osobowości. Co zrobiła? Podwinęła rękawy, zdecydowała się wprowadzić parę zmian. Okazało się, że szermierka nie do końca może uratować jej skórę podczas takiej sytuacji. Owszem, parę zwinnych ruchów sprawiło, że nie ucierpiała fizycznie tak jakby mogła ucierpieć, ale przecież w ostatecznym rozrachunku wyszło na to, że zawiodła. No i to był klucz do rozwiązania sytuacji. Bo nie można być przecież do końca życia bezradną kobietą, która chodząc nocą po mieście trzyma kluczowo w ręce gaz pieprzowy. Uczucie, że jest za słaba nieco ją przerosło. Najpierw zaczęła uczyć się samoobrony. Ponieważ dużo wcześniej trenowała także gimnastykę artystyczną, nieco łatwiej niż innym przychodziło jej opanowanie własnego ciała. Nie dało jej to jednak dość dużej satysfakcji i właśnie wtedy zaczęła się jej przygoda z nieco innymi środkami samoobrony.

Hawkeye nie posiada żadnych nadnaturalnych zdolności, ale na obecnym etapie jest wytrenowana w samoobronie, szermierce oraz łucznictwie. Posiada fotograficzną pamięć. Umie obchodzić się z bronią palną.

***

 

Bycie naturalnym przywódcą jest nieco bolesne, kiedy wciąż pozostaje się na etapie ucznia. Kate lepiej niż ktokolwiek inny zna ten ból, bo wciąż pozostaje pod baczną obserwacją swojego mentora Clinta Bartona. Jaka jest? Typowa socjolożka, która twardo stąpa po ziemi i nie ogląda się za siebie. Skupia się tylko na tym, co rzeczywiście wydaje jej się istotne. W życiu nie lubi niezdecydowania i zmienności, nie przepada za niespodziankami. Ma spory bagaż doświadczeń niemal w każdej dziedzinie. Wciąż jednak nie wie co tak naprawdę czyni ją szczęśliwą. Właśnie dlatego w gruncie rzeczy jest zupełnie zagubiona. Oczywiście nie ma szansy, aby pozwoliła komuś dostrzec tą stronę samej siebie. Wszyscy, którzy ją znają, wiedzą, że jest stateczną i porządną osobą. Kieruje się własnym kodeksem moralnym i robi tylko to, na co akurat ma ochotę. Podąża własnymi ścieżkami, nawet jeśli prowadzą one do nikąd. Nie pozwoli się zmanipulować, nie teraz. Kiedyś była na tą sztukę o wiele bardziej podatna, teraz sama zaczyna bawić się w małą manipulantkę. Wychodzi jej to całkiem nieźle.  

Stara się nie krzywdzić ludzi, zwłaszcza tych, na których szczególnie jej zależy. Jest wierna i troskliwa, poza tym to świetny materiał na przyjaciółkę. Dla swoich bliskich gotowa zrobić wszystko, nawet zabić. Czasami jednak robi rzeczy, które ranią i należy wyraźnie jej o tym powiedzieć, bo Kate może nie zdać sobie z tego sprawy. Jest trochę mniej wyczulona jeśli chodzi o emocje innych, może dlatego, że zawsze uczono ją, by nie przywiązywała do tego wagi. Nikt nie trenował jej po to, aby się nad sobą rozczulała. 

Jest jednak wiele rzeczy, które wciąż sprawiają, że Kate wciąż czuje się słaba. Na przykład fakt, że cały czas pozostaje zależna od swojego mentora. Z jednej strony chciałaby móc w reszcie być dość dobra, by zakończyć swój trening pod jego skrzydłami, a z drugiej strony czuje się nieco przywiązana do osoby Clinta, bo przecież odegrał w jej życiu niemałą rolę. Tu się pojawia przy okazji kolejna denerwująca ją rzecz. Przecież jako silna kobieta, nie powinna się do nikogo przywiązywać. W dodatku jak widać Katherine ma ogromny problem z zaakceptowaniem swoich słabości i jest to coś, co tak naprawdę charakteryzuje ją od zawsze. Prawdopodobnie związane jest to z syndromem ambitnego dziecka, którym była.

***

 

Skrót

ur. 20 października 1990r. w Nowym Jorku | uczennica Clinta Bartona | córka zamożnego biznesmena| incydent w Central Parku | gimnastyczka, socjolożka, łuczniczka | syndrom ambitnego dziecka | tarcza

 [Witam się serdecznie. Mam ogromną nadzieje, że karta jest do ogólnego zniesienia i przyjmie się. Brakuje jej jeszcze paru rzeczy, ale te będę uzupełniać na bieżąco. Na gifach Crystal Reed. Tytuł to cytat z komiksu. Zapraszam do wątkowania.  ]